کاربران گوشی‌های هوشمند که به امنیت خود اهمیت می‌دهند، شاید درخواست‌های اپلیکیشن‌ها جهت “استفاده از موقعیت مکانی فعلی‌شان” را نپذیرند، با این حال بنابر تحقیقات انجام شده در دانشگاه ایلینویز، حتی نپذیرفتن این درخواست اپلیکیشن‌ها هنوز هم بدین معنا نیست که نمی‌توان کاربران را ردیابی کرد. دلیل این است که سنسورهای هر تلفن، مانند شتاب سنج دارای “اثر انگشت” منحصر به فردی می‌باشد. با شناسایی آن اثر انگشت در داده‌های سنسور ارسال شده از تلفن، اشخاص ثالث می‌توانند در حداقل‌ترین شکل ممکن، تمام کارهای شما و اینکه آن‌ها را در چه زمانی انجام می‌دهید، تحت نظر بگیرند.
بر اساس آنچه که توسط این دانشگاه شرح داده شد، سنسورهای یک گوشی‌هوشمند تقریبا مانند شیرینی‌های قندی ساخته شده با یک قالب شیرینی دایناسور شکل هستند. اگرچه ممکن است همه‌ی شیرینی‌ها در همان نگاه اول شبیه دایناسور به نظر برسند، اما هر کدام دارای عیوبی کوچک و منحصر به خودشان هستند. در مورد سنسورها نیز آن معایب در فرستادن نوعی اثر انگشت در داده‌های جمع‌آوری شده خلاصه می‌شود. هرچند که اثر انگشت به آسانی برای کاربران اتفاقی داده‌ها آشکار نمی‌گردد، اما می‌تواند توسط افرادی که به دنبال آن هستند، تشخیص داده شود.
محققان با آزمایش ۸۰ تراشه‌ی مستقل شتاب‌سنج بعلاوه‌ی شتاب‌سنج‌های موجود در ۲۵ گوشی اندرویدی و ۲ عدد تبلت به این نتیجه رسیده‌اند. آن‌ها از یک موتور ویبراتور که چیزی شبیه به آن در اکثر تلفن‌های هوشمند یافت می‌شود، استفاده کردند تا تمام شتا‌ب‌سنج‌ها را دچار ارتعاش کنند. با تحلیل نتایج حاصل از قرائت داده‌های شتاب‌سنج، یک اثر انگشت برای هر واحد شتاب‌سنج محرز شد. زمانی که آن اثر انگشت‌ها در قرائت‌های بعدی جستجو می‌شدند، این امکان وجود داشت که دستگاه سرچشمه با دقت ۹۶ درصد شناسایی شود.
این بدان معنیست که به شکل امکان‌پذیری، مهاجمان می‌توانند از طریق توابع کاربردی فعال‌کننده‌ی ویبراتور شتاب‌سنج، به سادگی به اثر انگشت شتاب‌سنج یک تلفن دسترسی پیدا کنند. حتی اگر از شتاب‌سنج هم صرف نظر کنیم، سنسورهای دیگری مانند دوربین، میکروفون یا ژیروسکوپ وجود دارند که احتمالا حاوی اثر انگشت‌هایی مختص به خودشان هستند. طبق گفته محققان، با ترکیب تمام این شناسه‌ها، ردیابی و تحت نظر گرفتن یک کاربر حتی با دقتی بالا امکان‌پذیر خواهد بود.
هرچند که داده‌های GPS لزوما نمی‌توانند مورد دسترسی قرار بگیرند، اما احتمالا می‌توان مکان تقریبی یک کاربر که قبلا در حین استفاده از GPS شناسایی شده است را بر اساس دسته‌ای از اپلیکیشن‌ها مشخص کرد، یک اپلیکیشن ناوبری نشان خواهد داد که مثلا کاربر در حال عبور از مکانی است و در همین حال، یک اپلیکیشن دیگر ممکن است حضور کاربر را در یک سالن ژیمناستیک نشان دهد. در کل، هیچ کدام از این موارد، مشکل محسوب نمی‌شود به شرطی که داده‌های خام سنسور بر روی خود تلفن پردازش گردند و فقط اطلاعات پایه به اشتراک گذاشته شوند. با این حال، متاسفانه در این شرایط یک حجم کاری بزرگ بر دوش پردازنده تلفن قرار می‌گیرد و موجب تقلیل عمر باتری می‌شود.
این تحقیق به رهبری پروفسور Romit Roy Choudhury و دانشجویان فارغ‌التحصیل، Sanorita Dey و Nirupam Roy به انجام رسید. در این تحقیق هیچ راهکار خاصی پیش روی ما قرار داده نشد جز این پیشنهاد که کاربران داده‌های سنسور دستگاه خود را قبل از بررسی نحوه مشروعیت یا امنیت آن‌ها با هیچ اپلیکیشنی به اشتراک نگذارند.
منبع : gizmag
نظرات شما عزیزان:
موضوعات مرتبط: تکنولوژی نو ، تلفن همراه ، ،